Οι λοιμώξεις του ουρογεννητικού συστήματος  αποτελούν συχνό κλινικό πρόβλημα στη καθ’ημέρα πράξη λόγω της συχνής εμφάνισης τους. Συνηθέστερη οδός λοίμωξης είναι δια της ουρήθρας ειδικά από μικρόβια εντερικής προέλευσης (κολοβακτηρίδιο και άλλα εντεροβακτηριοειδή).Για το λόγο αυτό οι λοιμώξεις του ουρογεννητικού συστήματος απαντώνται συχνότερα στις γυναίκες (μικρό μήκος ουρήθρας, πλησιέστερα ανατομικά στο ορθό)

Μια πρακτική κλινική ταξινόμηση των λοιμώξεων είναι η κάτωθι:

·         Μη επιπλεγμένη λοίμωξη του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος

·         Μη επιπλεγμένη πυελονεφρίτιδα

·         Επίπλεγμένη λοίμωξη κατώτερου ουροποιητικού με ή χωρίς πυελονεφρίτιδα

·         Σηπτική λοίμωξη ουροποιητικού

·         Ουρηθρίτιδα

·         Προστατίτιδα – επιδιδυμίτιδα – ορχίτιδα

Ταξινόμηση της προστατίτιδας σύμφωνα με NIDDK/NIH

• οξεία μικροβιακή προστατίτιδα
• χρονία μικροβιακή προστατίτιδα
• σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους (CPPS)

-φλεγμονώδες CPPS: παρουσία πυοσφαιρίων

-μη φλεγμονώδες CPPS: απουσία πυοσφαιρίων

• ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα

Διάγνωση:

• γενικά: καλό ιστορικό ασθενούς, φυσική εξέταση και ανάλυση των ούρων με καλλιέργεια ούρων και αντίδραση νιτρωδών, συστήνεται για διάγνωση ρουτίνας
• επί υποψίας πυελονεφρίτιδας πρέπει να εκτιμηθεί και το ανώτερο ουροποιητικό, τουλάχιστον με υπερηχογραφικό έλεγχο για να αποκλειστεί απόφραξη ή λιθίαση.
• Σε προστατίτιδα, καθοριστικό είναι το τεστ των τεσσάρων δοχείων του Mears & Stamey προς διαφοροδιάγνωση της βακτηριακής προστατίτιδας από το σύνδρομο χρόνιου πυελικού άλγους

Θεραπεία – προφύλαξη:

• Αντιμετώπιση της τυχόν υπεύθυνης βασικής διαταραχής.

·         Ασθενείς με υποτροπιάζουσες λοιμώξεις του ουροποιητικού πρέπει να λάβουν προφυλακτική αγωγή. Χορηγούνται χημειοπροφυλακτικά αντιβιοτικά (νιτροφουραντοίνη, τριμεθοπρίμη/σουλφαμεθοξαζόλη) για κάποιο χρονικό διάστημα ή φάρμακα που ενισχύουν τους αμυντικούς μηχανισμούς της ουροδόχου κύστης.

·         Στην εγκυμοσύνη έχει ένδειξη η θεραπεία και της ασυμπτωματικής μικροβιουρίας βασισμένη στην ευαισθησία του μικροβίου.

·         Σε μεταεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις συστήνεται ενδοκολπικά οιστριόλη.

·         Στις λοιμώξεις ουροποιητικού των παιδιών γίνεται πάντα πλήρης διαγνωστικός έλεγχος (υπερηχογράφημα και κυστεοουρηθρογραφία κατά την ούρηση) και δεν χορηγούνται τετρακυκλίνες και φθοριοκινολόνες λόγω επίδρασης σε δόντια και επιφύσεις/τένοντες αντίστοιχα.

·         Σε γυναίκες που η ουρολοίμωξη υποτροπιάζει εντός δύο εβδομάδων, συστήνεται επανάληψη της καλλιέργειας ούρων και υπερηχογράφημα του ουροποιητικού συστήματος.

·         Η οξεία βακτηριακή προστατίτιδα είναι σοβαρή λοίμωξη που απαιτεί παρεντερική χορήγηση αντιβιοτικών (αμινογλυκοσίδες, κεφαλοσπορίνες γ’ γενιάς, κινολόνες) μέχρι απυρεξίας και ύφεσης των συμπτωμάτων. Στη χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα χορηγούνται φθοριοκινιλόνες ή τριμεθοπρίμη για 15 ημέρες, επανεκτίμηση του ασθενή και συνέχιση της αγωγής επί θετικής αρχικής καλλιέργειας ή εφ’όσον αναφέρει ύφεση των συμπτωμάτων με τη θεραπεία. Η αγωγή συνεχίζεται για 4-6 εβδομάδες. Τελευταία,ο συνδυασμός αντιβιοτικών με a-blockers σε ασθενείς με χρόνια προστατίτιδα φαίνεται να επιτυγχάνει υψηλά ποσοστά θεραπείας.

·         Σε επιδιδυμίτιδα ή ορχίτιδα λαμβάνονται καλλιέργειες ουρηθρικού εκκρίματος και δείγμα ούρων από το μέσο της ούρησης. Χορηγούνται κυρίως φθοριοκινολόνες. Σε περίπτωση που ανευρεθεί Chlamydia trachomatis ως αιτιολογικός παράγοντας η αγωγή συνεχίζεται με δοξυκυκλίνη ή μακρολίδες και χορηγείται αγωγή και στο  σεξουαλικό σύντροφο.